Według danych Prokuratury Generalnej Federacji Rosyjskiej, w 2012 roku zostały podjęte decyzje w sprawie wydania do innych państw 1124 osób, przy czym obce państwa zrealizowały 229 z 439 rosyjskich wniosków w sprawie ekstradycji. W wielu przypadkach zostały wydane osoby, które dopuściły się przestępstw, lecz ich wina nie została udowodniona. Jednak zdarzają się również precedensy nielegalnej ekstradycji, dokonanej z naruszeniem międzynarodowych umów i wbrew wyrokom Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. W większości przypadków, to ekstradycje do krajów Azji Środkowej, w których więźniowie są torturowani i niehumanitarnie traktowani. Według informacji międzynarodowej organizacji praw człowieka „Amnesty International”, od sierpnia 2011 do czerwca 2013 roku z Rosji do krajów Azji Środkowej zostało wydalonych 9 osób.
W ten sposób sytuacja w zakresie przestrzegania praw człowieka, zarówno w krajach Azji Środkowej, jak i na terenie Federacji Rosyjskiej, jest nad wyraz niezadowalająca. Wbrew międzynarodowym zobowiązaniom państw osoby zatrzymane i aresztowane są poddawane torturom i niehumanitarnie traktowane. Należy dodać, iż zjawiska te noszą charakter systemowy i są ukrywane przez funkcjonariuszy organów ścigania i systemu penitencjarnego wszelkimi sposobami. Na obszarze WNP i SOW powszechna jest też praktyka nielegalnej ekstradycji, która często odbywa się wbrew orzeczeniom ETPC o niedopuszczalności wydalenia w związku z zagrożeniem w postaci niehumanitarnego traktowania lub niezgodnego z prawem prześladowania. Pomiędzy służbami wymienionych państw istnieje ścisła współpraca, w której wyniku po wyjściu na wolność w jednym kraju, uchodźca może zostać zatrzymany i skazany we własnej ojczyźnie.
W związku z powstałą sytuacją jest bardzo ważne, aby nie dopuszczać do ekstradycji uchodźców z krajów europejskich do Rosji, gdzie mogą oni zostać poddani torturom lub wydaleni do krajów Azji Środkowej, a tam z kolei niehumanitarnie traktowani lub skazani. To właśnie międzynarodowa interwencja pozwala na niedopuszczenie do lekceważenia praw człowieka, zarówno poprzez apelowanie do państw o realizację zobowiązań w sferze obrony praw i swobód obywateli, jak i udzielanie schronienia osobom, którym w ich ojczyźnie grozi niehumanitarne traktowanie lub prześladowania z powodów politycznych.
